concresco

concresco
con-cresco, crēvi, crētum, 3 ( inf. perf. sync. concresse, Ov. M. 7, 416), v. n., to grow together; hence with the prevailing idea of uniting, and generally of soft or liquid substances which thicken; to harden, condense, curdle, stiffen, congeal, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
I.
Prop.:

concrescunt semina (opp. extenuantur),

Lucr. 4, 1261; 6, 626; cf.:

concrescunt subitae currenti in flumine crustae,

Verg. G. 3, 360;

opp. liquere,

Cic. Univ. 14: rigido concrescere rostro Ora videt, to stiffen into a hard beak. Ov. M. 5, 673; cf.:

Aconteus Gorgone conspectā saxo concrevit oborto,

id. ib. 5, 202 (cf. also saxoque oculorum induruit umor, id. ib. 5, 233):

quo pacto pluvius concrescat in altis Nubibus umor,

Lucr. 6, 495; cf. id. 6, 250:

imbres gelidis concrescunt ventis,

Ov. M. 9, 220:

(aqua) neque conglaciaret frigoribus neque nive pruināque concresceret, etc.,

Cic. N. D. 2, 10, 26:

gelidus concrevit frigore sanguis,

Verg. A. 12, 905:

cum lac concrevit,

Col. 7, 8, 3; cf. Ov. M. 12, 436: concretos sanguine crines, stuck together or clotted, Verg. A. 2, 277; cf.:

concreta sanguine barba,

Ov. M. 14, 201.—With in and acc.:

crystalli modo glaciari et in lapidem concrescere,

harden into, Plin. 36, 22, 45, § 161; cf.:

aër... tum autem concretus in nubis cogitur,

Cic. N. D. 2, 39, 101.—
II.
Meton.
A.
To take form, to grow, increase:

de terris terram concrescere parvis,

Lucr. 1, 840:

terrā in ipsā taetro concrescere odore bitumen,

id. 6, 807; Verg. E. 6, 34; cf.:

indagatio initiorum unde omnia orta, generata, concreta sint,

Cic. Tusc. 5, 24, 69; 1, 24, 56:

valles, quae fluminum alluvie et inundationibus concreverint,

Col. 3, 11, 8.—With ex:

omne corpus aut aqua aut aër aut ignis aut terra est, aut id quod est concretum ex aliquā parte eorum,

composed, formed of, Cic. N. D. 3, 12, 30; so id. ib. 3, 14, 34; Tac. A. 13, 57.—
2.
Trop.:

illud funestum animal, ex nefariis stupris, ex civili cruore concretum (al. conceptum),

Cic. Pis. 9, 21. —
B.
(Con intens.) To grow strong, to rise by growing, etc. (so very rare):

(lana) quanto prolixior in pecore concrescit, tanto, etc.,

Col. 7, 3, 10 (but in Lucr. 5, 833, the best reading is clarescit; v. Lachm.).—Hence, concrētus, a, um, P. a. (acc. to I.), grown together, concrete, compound, condensed, hardened, thick, hard, stiff, curdled, congealed, clotted, etc. (class.):

dubitare non possumus quin nihil sit animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,

Cic. Tusc. 1, 29, 71; 1, 27, 66:

aër crassus et concretus,

id. ib. 1, 18, 42; Lucr. 1, 1018; 5, 467 sq.:

aër (opp. fusus, extenuatus),

Cic. N. D. 2, 39, 101; cf.:

pingue et concretum esse caelum,

id. Div. 1, 57, 130:

umores (opp. acres),

id. N. D. 2, 23, 59:

spuma,

Ov. M. 4, 537:

lac,

Verg. G. 3, 463:

in sanguine,

Ov. M. 13, 492:

mare,

Plin. 4, 16, 30, § 104:

nix concreta pruinā,

Lucr. 3, 20:

concreta et durata glacies,

Liv. 21, 36, 8; cf.:

concreta frigora canā pruinā,

stiffened by the hoary frost, Verg. G. 2, 376:

gelu,

Curt. 8, 4.— Poet., of light: cum claram speciem concreto lumine luna abdidit, thick, i. e. dimmed, Cic. poët. Div. 1, 11, 18:

nanus et ipse suos breviter concretus in artus,

shortened, Prop. 4 (5), 8, 41:

dolor,

benumbing, tearless, Ov. P. 2, 11, 10.— Subst.: concrētum, i, n., firm or solid matter:

species quaedam deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi,

Cic. N. D. 1, 27, 75.—Esp. (sc. gelu), hard or stiff frost:

nec semine jacto Concretum patitur radicem adfigere terrae,

Verg. G. 2, 318 Rib. Forbig.; cf. Hildebr. ad App. M. 1, p. 455. (By others concretum is made acc. of 2. concretus. The common reading is concretam, sc. gelu, the root stiffened by frost; cf. Forbig. ad loc.)— Comp.:

semen concretius,

Lucr. 4, 1240:

spuma lactis concretior,

Plin. 11, 41, 96, § 239: ossa concreta, t. t., solid bones, i. e. without marrow, id. 7, 18, 18, § 78.— Sup. and adv. not in use.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • конкремент — (concrementum: лат. сросток; от concresco, concretum срастаться, уплотняться; син. камень) плотное, часто каменистой структуры, патологическое образование, обычно свободно расположенное в полом органе или в выводном протоке железы и возникающее… …   Большой медицинский словарь

  • конкресценция позвонков — (concrescentia vertebrarum; лат. concresco срастаться) см. Блокирование позвонков …   Большой медицинский словарь

  • Конкреме́нт — (concrementum; лат. сросток; от concresco, concretum срастаться, уплотняться; син. камень) плотное, часто каменистой структуры, патологическое образование, обычно свободно расположенное в полом органе или в выводном протоке железы и возникающее… …   Медицинская энциклопедия

  • Конкресце́нция позвонко́в — (concrescentia vertebrarum; лат. concresco срастаться) см. Блокирование позвонков …   Медицинская энциклопедия

  • Конкремент —         (лат. concresco, soncre turn срастаться, уплотняться), см. Камни предстательной железы. (Источник: Сексологический словарь) …   Сексологическая энциклопедия

  • Конкретный — Конкретный. В качестве недавно введенных «неправильных галлицизмов» [в книге Н. Г. «Неправильности в современном разговорном, письменном и книжном русском языке» (1890) Л. А.] отмечены такие слова: (...) конкретный (concret «слово отчасти… …   История слов

  • -escent — ⇒ ESCENT, ESCENTE, suff. Suff. issu du lat. escentem, dés. du part. prés. de la forme inchoative, qui sert à former des adj. dont la plupart sont empr. au lat. et signifiant « qui prend la qualité » ou « qui commence à ». A. BOTANIQUE :… …   Encyclopédie Universelle

  • -escente — ⇒ ESCENT, ESCENTE, suff. Suff. issu du lat. escentem, dés. du part. prés. de la forme inchoative, qui sert à former des adj. dont la plupart sont empr. au lat. et signifiant « qui prend la qualité » ou « qui commence à ». A. BOTANIQUE :… …   Encyclopédie Universelle

  • concrescere — con·cré·sce·re v.intr. (io concrésco; essere) TS biol. di parti di organismi vegetali o animali, crescere insieme {{line}} {{/line}} DATA: 1865. ETIMO: dal lat. concrescĕre, v. anche crescere. NOTA GRAMMATICALE: per la coniugazione vd. accrescere …   Dizionario italiano

  • concreto — |é| adj. 1. Consistente, espesso, condensado, que tem consistência (mais ou menos sólida). 2. Que tem corpo (opõe se a abstrato). 3. Que é perceptível aos sentidos. 4. Determinado, particular. • s. m. 5. Objeto concreto. 6. Qualidade ou estado do …   Dicionário da Língua Portuguesa

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”